O Φωτης Παναγιωτοπουλος γεννηθηκε το 1971 στην Αθηνα, οπου ομως εζησε για λιγο.Η αγαπη του για τη τεχνη, τον οδηγησε να παρει ενα πτυχιο συντηρητου εργων τεχνης απο τεχνικο λυκειο της Πατρας οπου εζησε το μεγαλο μερος της ζωης του. Εκει "ανδρωθηκε", μεσα σε μια διαρκη αναζητηση για την αληθεια της ζωης και της τεχνης.Στα εργα του δοκιμαζει διαφορα υλικα και τεχνοτροπιες, κυριως βασισμενα στη Βυζαντινη αγιογραφια.Η πρωτη του μεγαλη εκθεση, έγινε στο μεγαρο "Λογος και Τεχνη" στη Πατρα.
Ακολουθουν χρονια δημιουργιας σε μικρους εικαστικους χωρους παντοτε με αριστες κριτικες, ακομα και απο "δυσκολους" κριτικους. Το 2010 δημιουργει τεραστια αισθηση στο πολυχωρο "le cafe de l art" οπου εκθετει εργα στη 2η μεγαλη του εκθεση.Η έκθεση είχε τίτλο «φτερωτοί άνθρωποι» και συνεχίστηκε στη Σίφνο τον Αύγουστο του 2010 αφού εμπλουτίστηκε με καινούργια θέματα. Κατόπιν η σειρά που ξεπέρασε τα 30 έργα συνέχισε την περιοδεία της φθάνοντας στα Στύρα της Νότιας Εύβοιας όπου εκτέθηκε στο Σινέ Άστρον και στη Λέσχη των Δειπνοσοφιστών παράλληλα.
Ο κύκλος έκλεισε στην Πάτρα στον πολυχώρο «ΙΝΤΕΑΛ» όπου έλαβαν μέρος σε ομαδική έκθεση τον χειμώνα του 2011 με τίτλο «Τρεις καλλιτέχνες, τρεις διαφορετικές απόψεις» μαζί με τους ζωγράφους Μελάτο Γιώργο και Τζιόκα Γιώργο. Για τον ζωγράφο έχουν γράψει οι εφημερίδες, «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΥΡΗΞ», φύλλο της 21ης Απριλίου 1998, εφημερίδα «ΑΛΛΑΓΗ», 17 Απριλίου 1998, εφημερίδα «Πελοπόννησος», 26 Απριλίου 1998, ηλεκτρονική εφημερίδα «ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ», 03/02/2010, το περιοδικό «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ», τεύχος 4-10 Φεβρουάριος του 2010, τα Πατρινά περιοδικά «τέταρτο», 2 Δεκεμβρίου 2011 και «HAPPY WEEK», Νοέμβριος -Δεκέμβριος 2011 και άλλα πολλά.
Δουλειά του ζωγράφου παρουσιάζεται και από το διαδικτυακό περιοδικό [email protected] H δουλειά του χαρακτηρίζεται από έναν δροσερό αέρα ρωμιοσύνης, μακριά από επιτηδευμένους ακαδημαϊσμούς και ευρωπαϊκά πρότυπα. Όπως τονίζει ο ίδιος: «Η τέχνη μου θέλω να είναι κατανοητή και απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο που έχει κρατήσει αγνά τα αισθητήρια της ψυχής του».
Επίσης, για τον Παναγιωτόπουλο σημαντικό είναι να υπάρχει ένα μήνυμα πίσω από την αισθητική, που να στηρίζει εννοιολογικά το καλλιτεχνικό οικοδόμημα. Μια ατέρμονη φιλοσοφική αναζήτηση μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τη ζωγραφική πορεία του, ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό. Μια εξερεύνηση της πραγματικότητας ανάμεσα στο «απτό και πρακτικό» με το «φαντασιακό και ειδυλλιακό».
Ο ζωγραφος ζει και δημιουργει τα τελευταια χρονια στα Στυρα Ευβοιας, προσπαθωντας να γινει "κομματι" της τοπικης κοινωνιας, εχοντας παντα στο μυαλο του τη "δημιουργια", διδασκοντας ζωγραφικη σε μικρους μαθητες του Δημοτικου και του Γυμνασιου.
Στην ερωτηση μας για τις δυσκολιες που μια τεχνη εχει σε ενα χωρο των 1000 κατοικων , η απαντηση του ηταν " ειναι επιλογη μου, θα το παλεψω, ...αν με αφησουν".
Το χαμογελο δεν εφυγε απο τα χειλη του καθ ολη τη διαρκεια της κουβεντας μας...