Της Ιφιγενειας Διαμαντη Πρόκειται για την πιο μελετημένη κοινή διαταραχή συμπεριφοράς στα παιδιά παγκοσμίως, είναι γνωστή στον δυτικό κόσμο από τις αρχές του 20ού αιώνα, διατίθεται για την αντιμετώπισή της φαρμακευτική αγωγή από το 1937. Κι όμως, είναι μάλλον άγνωστη στην εγχώρια κοινή γνώμη, ενώ, σύμφωνα με ειδικούς, στην Ελλάδα υποανιχνεύεται και υποδιαγιγνώσκεται. Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής - υπερκινητικότητα (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) είναι μια νευροβιολογική διαταραχή συχνή στα παιδιά. Δεν είναι επίκτητη. Αφορά τη δυσκολία ή αδυναμία ρύθμισης της προσοχής, σε αυτό που χρειάζεται, στο πόσο και το πότε χρειάζεται. Δεν πρόκειται για απουσία προσοχής. Αν δεν διαγνωστεί, τα παιδιά γίνονται ενήλικες που την «κουβαλάνε».Σύμφωνα με μελέτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης, που εκπονήθηκε το 2010 σε 603 μαθήτριες και μαθητές δημοτικού μεταξύ 6 και 11 ετών, το 6% διαγνώστηκε με ΔΕΠΥ. Από αυτό το 6%, το 8% ήταν αγόρια και το 3,8% κορίτσια. Η διαταραχή είναι συχνό πρόβλημα, όχι μόνο αυτόνομα, αλλά και ως κατάσταση που συνυπάρχει με άλλα προβλήματα. Ενα παιδί που γεννήθηκε πρόωρα ή με κάποιο γενετικό σύνδρομο μπορεί να έχει και ΔΕΠΥ.Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει κυρίως συμπεριφορική ψυχοθεραπεία και εκπαιδευτικές παρεμβάσεις σε παιδιά και γονείς. Φαρμακευτική αγωγή χρειάζονται περίπου τα μισά παιδιά. Σχετίζεται με την ύπαρξη παραλλαγών στα γονίδια, «κυρίως αυτών που σχετίζονται με τον νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη σε συνδυασμό με περιβαλλοντικές επιδράσεις όπως το κάπνισμα ή το αλκοόλ στην κύηση, αλλά και τοξικές ουσίες του περιβάλλοντος», σύμφωνα με την παιδίατρο Νένη Περβανίδου, υπεύθυνη της Μονάδας Αναπτυξιακής και Συμπεριφορικής Παιδιατρικής της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Παν. Αθηνών στο Παίδων «Αγία Σοφία». Ετερη αρμόδια, είναι η Μονάδα Διαταραχών Υπερκινητικότητας, Προσοχής και Μάθησης του Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» που αξιολογεί παιδιά με ΔΕΠΥ και μαθησιακές δυσκολίες και συνεργάζεται με εκείνη του «Αγία Σοφία». «Οι γονείς μπορούν να απευθυνθούν άμεσα σε μία από τις δύο μονάδες όταν υπάρχουν ανησυχίες. Ο γονιός, ο δάσκαλος και ο παιδίατρος είναι το τρίπτυχο της επιτυχούς πρώιμης αναγνώρισης». Κάποιος πρέπει να απευθυνθεί σε ειδικό αν η υπερκινητικότητα, η ελλειμματική προσοχή κ.λπ. δημιουργούν πρόβλημα στην καθημερινή ζωή του ατόμου. Οι ενδείξεις γίνονται εμφανείς στην ηλικία των τεσσάρων ετών.