Ἡ προέλευση τῆς ὀνομασίας τῆς Παλαιστίνης εἶναι πολύ παλαιά, στήν πραγματικότητα εἶναι πάνω ἀπό τριῶν χιλιάδων χρόνων.

Τό ὄνομα Παλαιστίνη προέρχεται ἀπό τούς Φιλισταίους πού εἶναι ἑλληνικό φύλο μέ καταγωγή ἀπό τούς Ἀχαιούς ἀπό τή Μικρά Ἀσία καί τά νησιά τοῦ αἰγαίου πελάγους. Έφθασαν στή νότια ἀκτή τῆς Παλαιστίνης σέ διάφορα κύματα. Μία ὁμάδα ἔφθασε στίς ἀρχές τῆς ἱστορικῆς περιόδου καί ἐγκαταστάθηκε στή Γάζα. Μία ἄλλη ὁμάδα, προῆλθε ἀπό τήν Κρήτη ἀφοῦ εἶχε πρῶτα ἀπωθηθεῖ ἀπό τόν Ράμσι ΙΙΙ τό 1194 π.Χ. ἀπό μία ἀπόπειρα εἰσβολῆς πού εἶχαν κάνει στήν Αἴγυπτο.

Αὐτή ἡ ὁμάδα τῶν Κρητῶν κατέλαβε τή νότια παράκτια περιοχή, ὅπου ἵδρυσαν πέντε πόλεις στήν παράκτια πεδιάδα. Ἡ γῆ τῶν Φιλισταίων ὀνομαζόταν ἀπό τούς Ἑβραίους «νεγέβ τῶν Χερεθί», φράση ἡ ὁποία σημαίνει «νότος τῶν Κρητῶν» ἀκριβῶς λόγω τῆς κυρίαρχης παρουσίας τῶν Φιλισταίων στήν περιοχή. Σύμφωνα μέ τίς λίγες ἐπιγραφές πού ἔχουν μείνει, κατά τό 630 π.Χ. οἱ Φιλισταῖοι εἶχαν χάσει τήν ἑλληνική τους γλώσσα καί μιλοῦσαν Ἀραμαϊκά.Ὅμως μέ τήν ἑλληνιστική περίοδο, ἡ ἑλληνική παρουσία καί γλώσσα ἐπανεμφανίζονται στήν Παλαιστίνη.

Ἡ ἑλληνιστική περίοδος διάρκεσε στήν Παλαιστίνη κατά τήν περίοδο 332-63 π.χ. Ἡ ἐπαρχία τῆς Γαλιλαίας, ὅπως καί οἱ γειτονικές ἐπαρχίες τῆς Δεκαπόλεως καί τῆς Περαίας, ἦταν κατά τήν ἐποχή ἐκείνη πλήρως ἐξελληνισμένες. Οἱ ἐξελληνισμένες πόλεις τῆς Γαλιλαίας καί εὐρύτερά της Παλαιστίνης παρέμεναν ἀκμάζουσες καί κατά τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ. Ἄν καί οἱ πόλεις εὑρίσκονταν ὑπό Ρωμαϊκή διοίκηση, τό ἑλληνικό στοιχεῖο ἐξακολουθοῦσε νά εἶναι κυρίαρχο καί ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ ἦταν ἑλληνικῆς καταγωγῆς καί οἱ Φιλισταῖοι πού μετονομάστηκαν Παλαιστίνιοι, εἶχαν ξανά ἐξελληνιστεῖ.

Μέ τήν κάθοδο τοῦ χριστιανισμοῦ, οἱ Ἕλληνες τῆς Παλαιστίνης, ἀλλά καί οἱ Παλαιστίνιοι, ὅπως καί οἱ κάτοικοι τῆς Συρίας, τῆς Ἰορδανίας, καί τοῦ Λιβάνου, ἔγιναν χριστιανοί. Ὅταν διαιρέθηκε ἡ Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία, ἡ Παλαιστίνη, ὅπως καί ὅλες οἱ ἄλλες χῶρες τῆς περιοχῆς, ἔγιναν μέρος τοῦ Βυζαντίου. Κατά συνέπεια, οἱ Παλαιστίνιοι ἀλλά καί μεγάλο μέρος τῶν κατοίκων τῆς Συρίας, τοῦ Λιβάνου, καί τῆς Ἰορδάνιας ἔγιναν Ἑλληνορθόδοξοι χριστιανοί.

Μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ Ἰσλάμ, καί τίς ἐπιδρομές τῶν Ἀράβων ἀπό τήν ἔρημό της Ἀραβίας, τό Βυζάντιο ἔχασε αὐτές τίς περιοχές στούς μουσουλμάνους Ἄραβες. Οἱ Ἄραβες ἐπέβαλαν τή θρησκεία τους καί τή γλώσσα τους στίς χῶρες πού κατέκτησαν. Ἔτσι μαζί μέ τή μουσουλμανική θρησκεία, ἡ περιοχή αὐτή υἱοθέτησε καί τήν ἀραβική γλώσσα, καί σέ πολύ μικρό διάστημα ὁ πληθυσμός ἀραβοποιήθηκε.