«Τι ζώδιο είσαι; Εγώ είμαι Ιχθείς» λέει μια πιτσιρίκα από τη Ρουμανία που συστήνεται ως Σιμόνα και δείχνει ένα μικρό μενταγιόν με δύο ψάρια που είναι κρεμασμένο στο στήθος της. Φοράει μαύρο μπλουζάκι από δαντέλα κάτω από το οποίο διακρίνεται το μαύρο σουτιέν της και μαύρο καυτό σορτσάκι. Τα ρούχα της τονίζουν ακόμη πιο πολύ τη λευκή επιδερμίδα της. Τα μακριά μαλλιά της είναι κι αυτά βαμμένα μαύρα. «Τα έβαψα όταν ήρθα στην Ελλάδα. Για να μην ξεχωρίζω πολύ» εξηγεί.
«Είμαι 18 χρονών» λέει η Νίκη, τίποτε όμως επάνω της δεν θυμίζει αυτή την ηλικία. Θα μπορούσε να είναι 14 ή 16 χρόνων. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της είναι υπερτονισμένα από το βαρύ μακιγιάζ. Εχει κι αυτή τα μαλλιά της βαμμένα μαύρα. Μπορεί οι άντρες να προτιμούν τις ξανθές αλλά στην περίπτωσή τους το ξανθό χρώμα προκαλεί όχι μόνο την προσοχή των πελατών αλλά και των αρχών. Η αλλαγή του είναι ένας ακόμη τρόπος για να συγκαλυφθεί η πραγματική ταυτότητά τους.
Η Σιμόνα και η Νίκη εργάζονται στο μπαρ «Αίνιγμα». Το μπαρ αυτό βρίσκεται στη μέση του πουθενά, ανάμεσα σε δύο χωριά της Δυτικής Ελλάδας. Για να φθάσεις εκεί αφήνεις τον επαρχιακό δρόμο και περιπλανιέσαι για λίγο ανάμεσα σε χωράφια, περιβόλια και καλλιέργειες. Εξω από το μπαρ είναι σταθμευμένα κάμποσα αυτοκίνητα, γεγονός που σημαίνει ότι οι δουλειές πάνε καλά. Κάθε φορά που έρχεται ή φεύγει κάποιο σηκώνει ένα σύννεφο σκόνης στον χωματόδρομο.
Μέσα στο μπαρ υπάρχει η απαραίτητη μπάρα γύρω από την οποία κάθονται μερικοί μοναχικοί πελάτες. Μερικές παρέες κάθονται στα τραπεζάκια. Υπάρχουν ελάχιστα φώτα και πολλοί καθρέφτες, που κάνουν τον χώρο να φαίνεται πολύ μεγαλύτερος από ό,τι είναι στην πραγματικότητα.
Το μπαρ «Αίνιγμα» λειτουργεί εδώ και χρόνια προσφέροντας στους πελάτες του νοθευμένα ποτά και γυναικεία συντροφιά. Ως πριν από λίγο καιρό στο μπαρ αυτό εργάζονταν Ελληνίδες, οι οποίες με τη βοήθεια «καλλιτεχνικών πρακτορείων» έφθαναν ως εδώ, έμεναν για μικρό χρονικό διάστημα και στη συνέχεια αναχωρούσαν για τον επόμενο σταθμό.
Σήμερα το σκηνικό έχει αλλάξει εντελώς. Στο μπαρ εργάζονται επτά κορίτσια, όλες αλλοδαπές. Οι ηλικίες τους κυμαίνονται από τα 15 ως τα 25. Οι τρεις είναι Ρουμάνες, οι δύο Ρωσίδες και οι άλλες δύο από τη Βουλγαρία. Ενα μεγάλο ηλεκτρικό τζάκι υπερθερμαίνει την αίθουσα και επιτρέπει στα κορίτσια να κυκλοφορούν ημίγυμνα χωρίς πρόβλημα. Τον τελευταίο καιρό έχουν προσθέσει μια υποτυπώδη μικρή σκηνή η οποία διαθέτει και μια «κολόνα». Ετσι αποκαλούν εδώ γύρω τις μεταλλικές κατακόρυφες μπάρες τις οποίες χρησιμοποιούν οι στριπτιζέζ για να παίρνουν αισθησιακές πόζες. Κάθε τόσο κάποιο από τα κορίτσια ανεβαίνει στη σκηνή και «κάνει κολόνα», σε μια προσπάθεια να ανεβάσει τα αίματα στην αίθουσα.
Η «βόλτα» στα χωράφια
Κάθε φορά που κάποιος πελάτης μπαίνει στο μπαρ, τον διπλαρώνει ένα από τα διαθέσιμα κορίτσια και τον ρωτάει σε σπαστά ελληνικά αν θέλει παρέα. Ο πελάτης έχει δικαίωμα να αποδεχθεί την πρόταση ή να αρνηθεί ή να υποδείξει κάποιο άλλο κορίτσι της αρεσκείας του. Τα «αντρικά» ποτά, δηλαδή αυτά που πίνουν οι πελάτες, κοστίζουν 1.000 δραχμές. Τα «τσάγια», δηλαδή τα ποτά που πίνουν τα κορίτσια και τα οποία δεν περιέχουν αλκοόλ, κοστίζουν 2.000 δραχμές. Αν, παρ' όλα αυτά, ο πελάτης επιμένει να πιει το κορίτσι ένα πραγματικό ποτό, τότε κοστίζει 4.000 δραχμές. Από αυτά 200 δραχμές πηγαίνουν στα κορίτσια και τα υπόλοιπα στο μπαρ.
Μπορείς να «νοικιάσεις» τα κορίτσια με την ώρα, την ημέρα ή τις ημέρες. Για μια κοντινή βόλτα με το αυτοκίνητο στα χωράφια η ταρίφα είναι 15.000 δραχμές ενώ για μία ημέρα γύρω στις 25.000 δραχμές. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις μαζί τους, ακόμη και «αγριάδες». «Αλλά πάντα με "λάστιχο" και ποτέ στο πρόσωπο» λέει η Σιμόνα με μια απάθεια που δεν ταιριάζει στην ηλικία της. Εννοεί πάντα με προφυλακτικό και ποτέ χτυπήματα στο πρόσωπο. Τα κορίτσια παίρνουν ένα πεντοχίλιαρο και τα υπόλοιπα ο «ιδιοκτήτης» τους.
«Τώρα με όλον αυτόν τον ντόρο η κίνηση είναι πεσμένη. Το καλοκαίρι να δεις τι γινότανε. Χαμός! Είχα 18 "κομμάτια" και δουλεύανε εδώ μέσα» λέει ο Θάνος, που μαζί με τον αδελφό του Στέλιο είναι ιδιοκτήτης του μπαρ.
Οταν λέει ντόρο εννοεί τις τελευταίες δημοσιογραφικές «αποκαλύψεις» που ήρθαν να μας υποδηλώσουν κάτι το οποίο όλοι γνωρίζαμε: ότι υπάρχουν χιλιάδες τέτοια μπαρ σε ολόκληρη τη χώρα, απομονωμένα όπως αυτό εδώ ή κεντρικότατα, στις κεντρικές πλατείες χωριών και πόλεων. Οταν λέει «κομμάτια» αναφέρεται φυσικά στις κοπέλες. Οταν λέει «αγόρασα» εννοεί ακριβώς αυτό.
Κάθε κορίτσι, ανάλογα με την ηλικία του και την εμφάνισή του, κοστολογείται από 400.000 ως 800.000 δραχμές. Οταν παλιώσουν, που σημαίνει εξαντλήσουν τους θαυμαστές τους, τις μεταπωλούν.
«Τα περισσότερα από τα κορίτσια τα αγόρασα στη Θεσσαλονίκη» λέει ο Θάνος επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες που αναφέρουν ότι τον τελευταίο καιρό η συμπρωτεύουσα έχει γίνει ένα τεράστιο κέντρο σωματεμπορίας. Αυτός είναι ο πρώτος σταθμός στη χώρα μας για τα περισσότερα κορίτσια, τα οποία στη συνέχεια πωλούνται σε σωματέμπορες σε ολόκληρη τη χώρα. «Οι "ζημιές" κοστίζουν κάτι παραπάνω» λέει ο Θάνος αναφερόμενος στα πιο όμορφα ή στα πιο νεαρά κορίτσια που είναι σε θέση να κάνουν σοβαρή ζημιά στο φουσκωμένο πορτοφόλι των καλών πελατών. «Στη Θεσσαλονίκη τις αγοράζεις από εμπόρους αλλά στην Αλβανία τις αγοράζεις κατευθείαν από τον πατέρα τους. Εκεί η ηλικία δεν είναι πρόβλημα. Μπορείς να βρεις ακόμη και 12χρονες» καταλήγει.
«Ηρθα στην Ελλάδα πριν από έξι μήνες με τα πόδια» λέει ο Μάριο, ένας 16χρονος Ρουμάνος καθώς πίνει λαίμαργα μια βότκα-πορτοκάλι.
Είναι μικροκαμωμένος, με πράσινα μάτια και ξανθά μαλλιά με χωρίστρα στη μέση. «Μας πήρε μια βδομάδα να περάσουμε στην Ελλάδα. Ταξιδεύαμε τα βράδια και τη μέρα κρυβόμασταν όπου βρίσκαμε. Εμεινα για λίγο στη Λάρισα και δούλεψα στα χωράφια. Υστερα, Αθήνα. Ερχομαι συχνά σε αυτό το μπαρ» λέει. Εννοεί το μπαρ «Τεστ» που βρίσκεται σε ένα μικρό δρομάκι παράλληλο της Αχαρνών. Είναι ένα από τα πολλά μπαρ στο κέντρο της Αθήνας μέσα στο οποίο εκδίδονται πολλά αγόρια, αλλοδαποί και Ελληνες, ανήλικοι και ενήλικοι.
Τα μυστήρια της Ομόνοιας

Τα αγόρια αυτά κάθονται συνήθως μόνα ή σε μικρές παρέες ως τη στιγμή που κάποιος από τους πελάτες του μπαρ τα κεράσει ένα ποτό. Τότε πάνε και κάθονται μαζί του. Αν συμφωνήσουν και οι δύο, τότε πάνε σε κάποιο ξενοδοχείο ή στο σπίτι του πελάτη. Η τιμή κυμαίνεται από 5.000 ως 10.000 δραχμές. Το τι περιλαμβάνει η τιμή αυτή είναι ζήτημα συμφωνίας ανάμεσά τους. «Στην αρχή ο ιδιοκτήτης του μπαρ με ανάγκαζε να πηγαίνω μαζί του για να με αφήνει να έρχομαι εδώ μέσα»λέει ο Μάριο.
«Τα απογεύματα πηγαίνω στην Ομόνοια» συνεχίζει. «Τα λεφτά εκεί δεν είναι τόσο πολλά αλλά δεν βρίσκεις πάντα κάτι στο μπαρ και το ξενοδοχείο όπου μένω θέλει κάθε μέρα λεφτά». Η περιοχή της Ομόνοιας, με τις καφετέριες και τα μπαράκια γύρω από αυτήν, είναι η Μέκκα της ανδρικής πορνείας στη χώρα μας. Παλιότερα ήταν η περιοχή της πλατείας Κουμουνδούρου αλλά τον τελευταίο καιρό η κίνηση έχει μεταφερθεί πιο κεντρικά.
«Μεγάλωσα μέσα σε ένα σπίτι για παιδιά» λέει ο Αντρέα που κάθεται δίπλα στον Μάριο, φαίνεται πιο μικρός από αυτόν και είναι επίσης Ρουμάνος. Εννοεί πως, όπως πολλά από τα παιδιά που έρχονται από τη Ρουμανία, έχει μεγαλώσει μέσα σε κάποιο από τα ορφανοτροφεία του Νικολάι Τσαουσέσκου, ο οποίος στη δεκαετία του '60 προσπάθησε να αυξήσει τον πληθυσμό της χώρας απαγορεύοντας την αντισύλληψη και τις εκτρώσεις σε γυναίκες με λιγότερα από τέσσερα παιδιά, αδιαφορώντας πλήρως για τη φτώχεια τους. «Ο πατέρας πέθανε όταν ήμουν έξι. Η μητέρα δεν μπορούσε να με κρατήσει και με έστειλε σε αυτό το σπίτι. Με έδιωξαν κι από 'κεί όταν ήμουν 14. Στην Ελλάδα είναι πιο ωραία. Στη Ρουμανία δεν έχει τίποτε. Ούτε δουλειά ούτε λεφτά ούτε τίποτε» λέει ο Αντρέα.
Καθώς η ώρα περνάει το μπαρ γεμίζει με πελάτες και αγόρια τα οποία στην πλειονότητά τους κατάγονται από ανατολικές χώρες. Υπάρχουν επίσης και μερικοί Ελληνες και μερικοί Ιρακινοί. «Οι πιο επικίνδυνοι είναι οι Ελληνες γιατί αυτοί βρίσκονται στη χώρα τους και αισθάνονται πιο ασφαλείς. Οι Ρουμάνοι κλέβουν λεφτά και κοσμήματα. Οι Αλβανοί μπορεί να σε χτυπήσουν. Οι Ρώσοι είναι λιγότερο επικίνδυνοι» εκμυστηρεύεται ένας πελάτης που κάθεται παρέα με τον Βλαντιμίρ, ένα αγόρι από τη Ρωσία.
Η κατάρρευση του πρώην ανατολικού μπλοκ και το άνοιγμα των συνόρων είχαν ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί στην Ανατολική Ευρώπη μια τεράστια παιδική χαρά για τους θιασώτες της ανήλικης πορνείας. Οι δυτικοί σεξοτουρίστες δεν χρειαζόταν πλέον να πάνε στην Ταϊλάνδη, στις Φιλιππίνες, στην Καμπότζη, στη Σρι Λάνκα ή στη Μαλαισία για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους. Στην Πράγα, στο Βουκουρέστι, στη Μόσχα και στις πρωτεύουσες των δημοκρατιών της Βαλτικής χιλιάδες παιδιά έκαναν πιάτσα στους σταθμούς των τρένων και σε οίκους ανοχής παγιδευμένα στη φτώχεια, στην ανέχεια και στην εκμετάλλευση της Μαφίας.
Με την πάροδο του χρόνου πολλά από αυτά τα παιδιά έφθασαν και στις δυτικές πρωτεύουσες με αποτέλεσμα να εκτοπίσουν σιγά σιγά τους ντόπιους, ακόμη και από διάσημες πιάτσες παιδεραστών όπως ο σταθμός Ζοο στο κέντρο του Βερολίνου. Νεαρά «θηράματα», χωρίς ταυτότητες και διαβατήρια, στα χέρια αδίστακτων σωματεμπόρων, βρίσκονται μέσα στα γρανάζια ενός ζοφερού κυκλώματος που απλώνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η εκμετάλλευση είναι σαφώς πιο σκληρή για τα κορίτσια αφού, κατά γενική ομολογία, τα αγόρια εκπορνεύονται μόνα τους και είναι σπάνιες οι περιπτώσεις οργανωμένης εκμετάλλευσης αγοριών.
Η προσοδοφόρα «υιοθεσία»
Τα κορίτσια προέρχονται συνήθως είτε από διαλυμένες οικογένειες είτε από ορφανοτροφεία τα οποία έναντι αδρής αμοιβής τα δίνουν για «υιοθεσία» σε «καθηγητές χορού» που έχουν «σχολές θεάτρου» ή «μπαλέτου». Από εκεί τα κορίτσια, αναλόγως των προσόντων τους, προωθούνται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ενα από τα μεγαλύτερα προσόντα τους είναι και το νεαρόν της ηλικίας τους. Οσο μικρότερη είναι άλλο τόσο και πιο ακριβή. Ενα κορίτσι 10 ή 11 ετών μπορεί, ώσπου να φθάσει τα 25, να κάνει δύο «καριέρες», αν φυσικά καταφέρει να επιβιώσει ως τότε. Στην αρχή «δουλεύει» σε κύκλωμα παιδεραστών. Αν είναι τυχερή, τότε μετά από μερικά χρόνια θα πουληθεί σε άλλον προαγωγό και θα συνεχίσει να δουλεύει με πελάτες που θέλουν μεγαλύτερα σε ηλικία κορίτσια. Πολλά όμως από αυτά τα παιδιά δεν φθάνουν ποτέ στην ενηλικίωση. Αν ο πελάτης συμφωνήσει στην τιμή και αναλάβει να ξεφορτωθεί αυτός το πτώμα, τότε μπορεί ακόμη και να τα εξαφανίσει, χωρίς να ανησυχεί ότι κάποιος κάποτε θα τα αναζητήσει.
Τα κορίτσια αυτά ποτέ δεν μένουν στο ίδιο «μαγαζί» για περισσότερες από λίγες ημέρες ή εβδομάδες. Πολλές φορές αναγκάζονται να μετακινούνται συνεχώς από τη μία πιάτσα στην άλλη ώσπου τελικά να πουληθούν σε κάποιον σωματέμπορο ο οποίος έχει αρκετές διασυνδέσεις με διεφθαρμένους αστυνομικούς ώστε να μην τις κυνηγούν. Οποιοσδήποτε μπορεί να τις αγοράσει αν προσφέρει το αντίτιμο.
Αυτό το παλιρροϊκό κύμα της ανήλικης πορνείας ήταν αναμενόμενο να πλήξει και την Ελλάδα. Η Σιμόνα, ο Μάριο, η Νίκη και ο Αντρέα είναι τέσσερα μόνο από τα χιλιάδες παιδιά που έρχονται καθημερινά στη χώρα μας, με τα πόδια, κρυμμένα σε φορτηγά, με τα τρένα, μέσα από μυστικά περάσματα, με διαβατήρια ή χωρίς.
Τα παιδιά αυτά, από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Αλβανία, περνάνε τα ελληνικά σύνορα και τα μεν κορίτσια μοιράζονται σε ολόκληρη την επικράτεια, τα δε αγόρια κατευθύνονται ως επί το πλείστον στο κέντρο της Αθήνας.
Αν στην Αθήνα οι σχετικές σελίδες των εφημερίδων είναι γεμάτες αγγελίες και λειτουργούν εκατοντάδες οίκοι ανοχής και μπαρ, στην επαρχία τα πράγματα είναι ακόμη πιο άγρια. Ενας απίστευτος αριθμός συμπατριωτών μας ενέχεται σε υποθέσεις και κυκλώματα σωματεμπορίας. Ιδιοκτήτες μπαρ πουλάνε, αγοράζουν και εξωθούν στην πορνεία ανήλικα κορίτσια και γυναίκες, αναγκάζοντας πολλές από αυτές να πηδάνε από τα μπαλκόνια των διαμερισμάτων στα οποία τις κρατάνε φυλακισμένες. Αστυνομικοί συγκαλύπτουν και συμμετέχουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Γιατροί μαιευτήρες κάνουν αμβλώσεις στα κορίτσια που έχουν την ατυχία να μείνουν έγκυοι, γεγονός που σημαίνει ότι πολλά από αυτά τα κορίτσια δεν παίρνουν ή αναγκάζονται να μην παίρνουν προφυλάξεις. Ολοι γνωρίζουν τι γίνεται αλλά κανένας δεν αντιδρά, κανένας δεν μιλάει, κανένας δεν καταγγέλλει όσα γνωρίζει.
Οι «παιδικές» ασθένειες

Πολλά από τα κορίτσια με πιστοποιητικά υγείας τα οποία δείχνουν ότι έχουν περάσει από τεστ για AIDS και είναι αρνητικές στον υιό HIV είναι στην πραγματικότητα φορείς του ιού ή ακόμη και ασθενείς. Επειδή το σεξ χωρίς προφυλακτικό τούς αποφέρει περισσότερα κέρδη, αναγκάζονται να το κάνουν όταν η ζήτησή τους πέφτει ή όταν καταλάβουν ότι η ούτως ή άλλως εφήμερη θέση τους κινδυνεύει από μια άλλη νεότερη γυναίκα.
Το AIDS δεν είναι η μόνη επιδημία που απειλεί τα παιδιά αυτά. Η ηπατίτιδα Β θερίζει, καθώς επίσης και η φυματίωση. Η σύφιλη έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Επίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι το 95% από τα παιδιά που εκπορνεύονται στον δρόμο πάσχει από την ασθένεια αυτή. Οσο πιο μικρά είναι τόσο πιο δύσκολο είναι γι' αυτά να επιβάλουν στους πελάτες ή στους εκμεταλλευτές τους τη χρήση προφυλακτικών.
Ιδιαίτερα τα κορίτσια από την Αλβανία αναγκάζονται να προσπαθούν να χτυπήσουν υψηλότερες τιμές παρέχοντας τη δυνατότητα για σεξ χωρίς προφυλάξεις. Η κακή διατροφή είναι ένα από τα λιγότερο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά.
Η συμμετοχή της Αστυνομίας σε όλο αυτό το κύκλωμα κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα. Είναι πια κοινό μυστικό ότι τα διεφθαρμένα χαμηλόβαθμα και υψηλόβαθμα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. έχουν αναλάβει στη χώρα μας τις δραστηριότητες που σε άλλες χώρες έχει αναλάβει το οργανωμένο έγκλημα: εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, προστασία σε νυχτερινά και όχι κέντρα, σωματεμπορία, ληστείες, φόνοι και ό,τι άλλο βάζει ο νους. Οι αστυνομικοί αυτοί, όταν δεν συμμετέχουν οι ίδιοι, όπως στην περίπτωση του αστυνομικού που κρατούσε φυλακισμένη στο σπίτι του μια Βουλγάρα και την εξέδιδε, κάνουν τα στραβά μάτια επιτρέποντας τη λειτουργία όλων αυτών των κέντρων στα οποία εκδίδονται αυτά τα παιδιά. «Μερικοί από τους πελάτες είναι αστυνομικοί» λέει η Σιμόνα. «Στην αρχή δεν το ήξερα ως τη στιγμή που τους είδα με στολή».
Και εδώ δεν πρέπει να ξεχάσουμε να αναφέρουμε και όλους αυτούς τους «αξιοπρεπείς» κυρίους, τους πελάτες αυτών των μπαρ, που είναι οι τελικοί αποδέκτες όλων αυτών και οι βασικοί οικονομικοί υποστηρικτές του κυκλώματος.
Ο τζίρος από τα κυκλώματα σωματεμπορίας στην Ελλάδα ανέρχεται σε πολλά δισ. δραχμές κάθε χρόνο, γεγονός που σημαίνει ότι τα πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν με έναν ακόμη δημοσιογραφικό «ντόρο». Μερικές κοπέλες θα απελαθούν, μερικά μαγαζιά θα κλείσουν, κάποιοι θα οδηγηθούν στον εισαγγελέα, τα πράγματα θα λουφάξουν για λίγο και ύστερα πάλι ξανά προς την «κολόνα» θα τραβήξουν.
Η υπόθεση της ανήλικης πορνείας είναι μία ακόμη υπόθεση εκμετάλλευσης παιδιών σε έναν κόσμο γεμάτο μοντέρνα σκλαβοπάζαρα. Η έννοια ανήλικη πορνεία είναι στην ουσία ένα σόφισμα. Ποιος μας βεβαιώνει πως ένα κορίτσι που έχει μόλις κλείσει τα 18 και θεωρείται νομικά ενήλικο είναι λιγότερο ευάλωτο από ένα 16χρονο κορίτσι; Το σεξ πουλάει και στα παζάρια του σεξ θα υπάρχουν και ανήλικες πόρνες, όπως υπάρχουν ανήλικοι εργάτες στα εργοστάσια του κόσμου.
Ο παράδεισος της παιδικής πορνείας είναι φυσικά το Internet, όπου η έλλειψη σχετικής νομοθεσίας επιτρέπει την ύπαρξη «διευθύνσεων» στις οποίες μπορείς να βρεις τα πάντα.
Ως φαινόμενο είναι παγκόσμιο. Τα πορνοπεριοδικά που τυπώνονται στις σκανδιναβικές χώρες, όπου οι νόμοι είναι πιο ανεκτικοί, τα κλουβιά με τις ανήλικες πόρνες στην Καλκούτα, τα κλαμπ με τα ανήλικα αγόρια και κορίτσια στην Κεϋλάνη, στην Ταϊλάνδη και στις Φιλιππίνες είναι όλα κομμάτια μιας ζοφερής πραγματικότητας την οποία όλοι προτιμάμε να αγνοούμε ως τη στιγμή που κάποιο σκάνδαλο ή μια αποκάλυψη έρχεται να μας τη θυμίσει. Τότε γίνεται ξανά καυτό θέμα, καυτή είδηση, και ύστερα πάλι ξεχνιέται για να ξαναγυρίσουν τα πράγματα στην πρότερη κατάσταση. Γι' αυτά τα παιδιά μπορεί η πορνεία να είναι η μοναδική επιλογή, για μας είναι ακόμη μία σαπουνόφουσκα στη σαπουνόπερα των δελτίων ειδήσεων.